W literaturze krajowej [1], [2] poświęconej antenom dla krótkofalowców możemy znaleźć opisy prostych anten pętlowych dla pasmo HF. Przywołane pozycje książkowe podają wyczerpujące dla zastosowań amatorskich podstawy teoretyczne, lecz nie odnoszą się bezpośrednio do praktycznych prób w terenie wykonanych przez autorów. Omówiono w nich anteny pętlowe w wersjach „delty pionowe” oraz „kwadrat poziomy”, czytelnik nie znajdzie jednak opisu anteny w wersji „delty poziomej”.

Dlaczego delta pozioma zwłaszcza na pasmo 80 m może być ciekawszą wersją anteny od opisanych w literaturze [1], [2]?

W poniższych rozważaniach interesują nas anteny pętlowe, których obwód zbliżony jest do długości fali tj. L=λ. Jest to szczególny przypadek, gdy osiągamy długość rezonansową anteny równą długości falowej. Pionowe anteny pętlowe charakteryzują się różnymi charakterystykami promieniowania w zależności od miejsca zasilania anten. Szczegółowo zostało to opisane w [2].

W przypadku zasilania anten pionowych w dolnej części (A), (B), (E) będziemy uzyskiwać wysokie kąty promieniowania – w paśmie 80 m korzystne do łączności krajowych, natomiast przy zasilaniu z boku lub w górnej części (C), (D) główna wiązka promieniowania będzie ukształtowania pod kątem 15-30o co sprzyja łącznością DX-owym.

W literaturze [1] znajdziemy opis prostej anteny „wielopasmowej anteny kwadrat”, jednak bez większych komentarzy dotyczących szczegółów zasilania.

W niniejszym opisie „DELTY POZIOMEJ” na pasmo 80 m, chciałbym przedstawić wypróbowaną wersję anteny wieszaną zarówno w warunkach „wielkomiejskich” jak i w pracy w terenie.

DŁUGOŚĆ - OBWÓD ANTENY.
Opis dotyczy anten o obwodzie L=82-83 m i średnicy drutu użytego na antenę 3 mm. Długość obwodu anteny obliczamy ze wzoru L=K* λ. Z praktyki wynika, że współczynnik K jest większy od 1 i wynosi 1,02-1,05. Ze wzrostem długości obwodu pojedynczej pętli uzyskujemy wzrost zysku i może on osiągać nawet 2dB, przy współczynniku K=1,1. Problem stanowić będzie jednak w takim przypadku „odchodzenie” od częstotliwości rezonansowej anteny.

WYSOKOŚĆ ZAWIESZENIA.
Anteny w wersji delta pozioma wieszane były przeze mnie na różnych wysokościach od 6 - 20 m. Im wyższa wysokość zawieszenia, tym mniejszy wpływ ziemi na impedancję anteny i tym korzystniejsza praca anteny. W normalnych warunkach zawieszenia na wysokości około 20m impedancja zasilania anteny przy zasilaniu w rogu trójkąta wynosi około 120 Ώ. Potrzebny jest więc dla prawidłowego dopasowania do kabla 50 Ώ transformator-symetryzator (balun) o przekładni 1:2. Niskie zawieszenie powoduje obniżanie impedancji, co w niektórych przypadkach powoduje poprawę dopasowania anteny – wtedy nie stosujemy transformatora. W przypadku anten pętlowych problem niesymetrycznego zasilania praktycznie możemy pominąć. Symetryzacja anten ma duże znaczenie w przypadku dipoli otwartych.